W filmie, który zaraz zobaczycie, zostaną przedstawione różne typy wiertel do drewna i materiałów miękkich. Prowadzący nie tylko opowiada, ale także naocznie pokazuje, jak prawidłowo korzystać z wiertła, przykładając uwagę do mniej znanych detali ich konstrukcji. Ponadto wskazuje istotne różnice między wiertłami do drewna a wiertłami do innych materiałów. Prowadzący film to pracownik TRK Serwis, serwisu elektronarzędzi mieszczącego się przy ulicy Lucerny 3/11 w Warszawie. To ekspert, który doskonale zna się na swojej dziedzinie. Produkcją tego filmu zajęła się firma Paranoja Pictures Inc
Category Archives: Baza wiedzy
Wiertła do betonu? Ależ to proste!
W tym filmie widzowie poznają różne rodzaje wiertel do pracy z betonem i murem. Prowadzący nie tylko opisuje, ale również demonstruje, jak efektywnie korzystać z tych narzędzi, zwracając uwagę na mało znane szczegóły ich budowy. W drugiej części instruktażu dowiemy się, jak rozpoznać zużycie wiertel SDS i dlaczego jest to kluczowe. Prowadzący to profesjonalista z TRK Serwis, serwisu elektronarzędzi mieszczącego się przy ulicy Lucerny 3/11 w Warszawie. Możemy być pewni, że ma wiedzę na ten temat. Ten film został stworzony przez firmę Paranoja Pictures Inc
Przewód i wtyczka video blog
Film, który masz okazję obejrzeć, może wydać się nieco rozbudowany i niezbyt wymagający intelektualnie, ale skupia się na istotnym temacie, jakim jest prawidłowa obsługa przewodów i wtyczek. To właśnie te elementy często prowadzą do różnych problemów z narzędziami, jednak po obejrzeniu filmu będziesz wiedział, jak uniknąć konieczności odwiedzania serwisu elektronarzędzi.
Mimo wszystko zapraszamy ! serwis elektronarzędzi Lucerny 3
Podłe części. Część elektryczna
Część elektryczna.
Mamy tu cztery elementy: przewód przyłączeniowy zwany „sznurem”, stojan, wirnik, szczotki i łącznik z towarzyszącą mu elektroniką .
Dokładne oględziny „sznura” i jego próba prądowa rozwiązuje wiele tajemniczych awarii. Zawsze należy sznur intensywnie wyginać tuż przy wtyczce i przy rękojeści maszyny. W tych miejscach jego uszkodzenia nie widoczne z zewnątrz są najczęstsze. Sznur uszkodzony przy odgiętce możemy skrócić, a uszkodzony przy wtyczce najlepiej wymienić- chyba że mamy wtyczkę hermetyczną to wtedy możemy ją założyć. Może się wydawać to „zbytkiem łaski”, ale na budowie wilgoć i możliwość zalania wodą i doprowadzenie do spięcia lub przebicia jest realne.
Tuż przed łącznikiem jest odciążka. Drobny element, o dużym znaczeniu. Zabezpiecza przed wyrwaniem/wyciągnięciem sznura z zacisków łącznika. Takie zdarzenie gwarantuje spięcie i minimum wysadzenie „korków”.
Łącznik.
By sprawdzić łącznik potrzebujemy: minimum próbnika, najlepszym rozwiązaniem jest miernik uniwersalny.
Przy prostych łącznikach bez elektroniki sprawa jest prosta: podłączamy miernik do zacisków „wejścia” i „wyjścia” naciskamy klawisz i odczytujemy wynik: 0 brak przejścia, a jakikolwiek inny wynik oznacza przejście. I tu miernik odsłoni nam pewną tajemnicę- jeżeli wartości odczytane będą jednakowe to OK. jeżeli różne w znacznym stopniu to oznacza że powinniśmy żegnać się z łącznikiem.
Wszystkie łączniki (oprócz całkowitego chłamu) mają na korpusie podane oznaczenia wejść i wyjść. Jeżeli są bardziej skomplikowane np. mają hamulec, to producent drukuje na korpusie schemat podłączeń zasilenia i wyjść. Oczywiście rysunek złożeniowy jest bardzo pożądany.
Dziś przy skomplikowanych maszynach lub naprawianych nie rzadko można poradzić sobie robiąc zdjęcie cyfrówką. A tradycjonaliści mogą zrobić rysunek. Ten prosty sposób pozwoli na podłączenie nowego łącznika „na małpę”. W praktyce warsztatowej łączniki elektroniczne są sprawdzalne w małym zakresie. Przeważnie stosuje się podłączenie „na wprost” z ominięciem łącznika i jeśli silnik pracuje to mamy sprawcę, jeśli nie to szukamy dalej. Czasem przy rozbudowanej elektronice trzeba odżałować i kupić nowy łącznik czy elektronikę i sprawdzić na żywym organizmie.
Stojan.
Przeważnie są to dwie cewki, choć istnieją stojany „podkowiaste” np. w Metabo. Mierzymy wartości oporu obu cewek i jeśli są takie same to OK.
Jeśli się różnią o 2- i więcej jednostek to mamy do czynienia z uszkodzeniem zwojów stojana. Stojan wymieniamy na nowy lub regenerujemy. Regenerujemy w zakładzie wyspecjalizowanym w tej robocie. Jeżeli nie widzimy żadnych uszkodzeń mechanicznych w widocznych częściach uzwojenia stojana i miejscach wyprowadzenia przewodów to stojan jest na 99% sprawny. Ale uwaga! Jeżeli przejdziemy wszystkie punkty a awaria będzie występować to należy maszynę uruchomić i chwilę dać jej popracować. I potem szybko zmierzyć parametry stojana, i to da odpowiedź ostateczną. czasem dopiero po nabraniu temperatury pracy przerwa lub zwarcie w uzwojeniu da o sobie znać.
Stojan pracuje w korpusie. I czasami nasi kochani barbarzyńcy pracują maszyną tak intensywnie że rozgrzany stojan wytapia wsporniki jakie stabilizują go w korpusie. Jest na to sposób Pana Władka. Owijamy wirnik narzędzia kartonem z bloku technicznego. Przy wytartych wspornikach nakładamy np. poxilinę z nadmiarem tak by po skręceniu korpusu lub po wsunięciu go w korpus i włożeniu wirnika stojan oparty o wirnik owinięty w karton podparł stojan i zastygająca poxy utworzy zastępcze wsporniki dla stojana.
Cdn.
Podłe części. Uwagi mechanikom 3.
Idziemy dalej!
Napotykamy tu elementy sterujące zmianą rodzajów pracy. Czyli pokrętła które włączają i wyłączają udar i czasem wyłączają obroty uchwytu by zamiast pracy obrotowo- udarowej otrzymać tylko udar.
Najsłabszym elementem w tym układzie jest człowiek obsługujący maszynę. Większość przełączników jest wyposażona w zapadki, które łamią się gdy obracamy te przełączniki, nie do końca wcisnąwszy klawisz zabezpieczający przed obrotem. Drugą tajemnicą tego miejsca są znaki lub sposoby w jaki trzeba je włożyć w korpus maszyny by uzyskać wszystkie sposoby pracy. Informacje o tym są zawarte w instrukcjach dla mechaników dołączanych do płyt serwisowych, dlatego należy dążyć by takie płyty posiadać. Z tajemnic można zdradzić że przełączniki Metabo można złożyć tylko przy pomocy dodatkowych narzędzi. A przełączniki AEG są jednorazowe- raz wyjęte muszą zostać zastąpione nowymi.
Złożenie skrzyni biegów i elementów przeniesienia napędu na wrzeciono kończymy smarowaniem tego zespołu. Możemy to zrobić to na dwa sposoby. Pierwszy: smarujemy wszystkie łożyska i złożenia łożyskowe małą ilością smaru, a na koła zębate nakładamy porcję smaru wg. zaleceń serwisowych lub jeśli ich nie ma to max. 100 gram w przypadku młotowiertarki i 200 w przypadku cięższych młotów.
UWAGA ! BRAK SMARU JEST TAK SAMO GROŹNY JAK JEGO NADMIAR!
Lepiej dać mniej niż więcej. Jeśli mamy dostęp do serwisówki to tam często są wyszczególnione (w gramach) ilości smaru. Smar powinien wytrzymywać temperaturę do 180 stopni Celsjusza. I należeć do smarów które pod wpływem temperatury zamieniają się w olej, i wracają do postaci stałej po spadku temperatury. Są elektronarzędzia smarowane olejem, przynajmniej te ich miejsca w których znajdują się układy udarowe. Olej ten musi być zgodny z tym co podaje producent, zbyt rzadki lub gęsty spowoduje częste awarie układu udarowego.
Podłe części. Uwagi dla mechaników.
Kolejnym punktem w drodze mechanika do naprawy jest:
sprawdzenie
znajdujących się w przekładni wiertarki, młotowiertarki, młota obrotowo-udarowego sprzęgieł służących do zmiany „biegów” lub rodzajów pracy. Również sprzęgieł bezpieczeństwa.
Przeważnie są to sprzęgiełka kłowe. Nie oznacza to jednak że z wyglądu przypominają siekacze. Wyglądają jak cylindry lub tarczki na których wycięto pasujące wpusty i wypusty. I w tym tkwi problem.
Bez rozbiórki i dokładnego obejrzenia te zespoły części sprawiają wrażenie absolutnie sprawnych. A często dopiero pod obciążeniem pracy ich zużycie daje o sobie znać. Widzimy to gdy po przyłożeniu wiertła do materiału wiertło „staje”, lub słyszymy gdy wiertło obraca się lecz towarzyszy temu głośny stuk wydobywający się z wiertarki.
Zużycie mechanizmu udarowego.
Zębatkowy układ udaru jaki spotykamy w wiertarkach jest łatwo weryfikowalny. Zużycie, wytarcie zębatek jest widoczne od razu po umyciu części.
pneumatyczne układy udarowe które dominują dziś w młotowiertarkach składają ją się z kilku wzajemnie zależnych elementów.
Typowy układ składa się z: tłoczka współpracującego z cylindrem, następnie bijaka pośredniego i bijaka właściwego bezpośrednio uderzającego w końcówkę wiertła.
Wszystkie części wykonane są ze stali. I we wszystkich kluczowym elementem jest miejsce które przekazuje siłe udaru do końcówki wiertła. To miejsce nazywamy „płaskiem”. Lecz nazwa ta jest wyjątkowo myląca.
typowy płask jest lekko wypukły, i zaoblony na krawędziach. Zużycie tego miejsca jest kluczowe dla siły udaru maszyny. Typowe zużycie to spłaszczenie „zbicie”,”stłuczenie” bijaka dochodzące aż do powstania wklęśnięcia z ostrymi krawędziami. Towarzyszą temu również ukruszenia materiału bijaka. Należy wtedy starannie obejrzeć cały układ: tłok, bijak pośredni i końcowy. Jeżeli każdy element jest zużyty co najmniej w średnim stopniu to dopiero wymiana całości przywróci pełną moc udaru. A i tu czeka niespodzianka! Tą niespodzianką są końcówki wierteł współpracujących z maszyną. Wiertła te posiadają również „płask” i gdy wykazuje on podobne zużycie jak bijaki, wiertło należy wymienić. Wiertła niskiej jakości zdarza się że bywają „rozklepywane” przez bijak maszyny. Aby wyjąć takie wiertło z uchwytu, trzeba dokonać rozbiórki całej maszyny.
Podłe części poradnik dla mechaników.
Podłe częściTytuł powyżej idealnie opisuje części które mają olbrzymi wpływ na pracę narzędzia, ale ich zużycie lub uszkodzenie jest często trudne do zauważenia lub lekceważone.
Oringi, uszczelniacze (simmerringi).
typowy przykład : opis klienta „słabo bije” zwłaszcza wiertarki z udarem elektropneumatycznym.
Mechanik bierze maszynę w ręce i sprawdza. Wszystko OK!
Klient też kiwa głową bo widzi że maszyna pracuje.
Wraca klient na budowę i za chwilę słyszy : „nie bije”!
Co słyszy mechanik?
O ile klient wraca do tego samego serwisu.
Przyczyną jest najczęściej O-ring na tłoku układu udarowego.
Ta chytra i złośliwa część, ma właściwości przeobrażania się niewidocznego dla zbyt szybkiego mechanika.
Nowy O-ring jest okrągły i w miarę zużycia „kwadratowieje” . Są firmy które produkują te części inaczej; przekrój ich uszczelniaczy przypomina „X”. Te dla odmiany „okrągleją”.
Dlaczego tak się dzieje? Otóż obie te części pracują w cylindrach, i smarowane są mgłą olejową, w którą zamienia się smar pod wpływem temperatury. Ale zanim do tego dojdzie O-ring pracuje „grzbietem” gdy jest okrągły, lub „krawędziami” gdy jest w kształcie „X”. I gdy maszyna jest zimna i smar gęsty wydaje się że jest Ok.
A tu jest daleko od OK. Smar zamienia się w mgłę olejową i znika „kompresja” , która „bije” w maszynie.
Rozwiązanie? Przed sezonem przynieść maszynę i poprosić o „mały przegląd” ze szczególnym uwzględnienie wzmiankowanego podleca.
Uszczelniacze (simmerringi).
Pracują one w ciężkich warunkach: na styku ze światem zewnętrznym i mgłą smarną wewnątrz wiertarek z udarem pneumatycznym (w skrócie wszystkie maszyny z układem mocowania wiertła SDS+, SDS max mają udar pneumatyczny). Drobinki pyłu który jest doskonałym materiałem ściernym, jeśli ich nie usuwać choćby przez odmuchanie narzędzia, z czasem drobinki te przedostaną się między obracające się części a gumę uszczelniacza i ją przetrą.
Efektem jest „plucie” smarem przy dłuższej pracy.
Rozwiązanie jak opisane powyżej z O-ringami.
Łożyska igiełkowe i wałeczkowe.
Bardzo chętnie stosowane. Są mniejsze niż kulkowe i w ciasnych wnętrzach dzisiejszych maszyn czują się doskonale. Często w postaci „złożeń” (pozbawione zewnętrznej bieżni), lub w postaci łożysk jednokierunkowych są ukryte w trzewiach elektronarzędzi i bez kompletnej rozbiórki narzędzia są niewidoczne. Potrafią wyrządzić olbrzymie szkody. Na przykład gdy łożyskują wałek zębaty który współpracuje z wirnikiem. Zużycie igiełek powoduje odsuwanie się wałka od wirnika i zniszczenie zębatek na obu częściach. Efekt? Naprawa jest praktycznie nie opłacalna. Co gorsza jeżeli już zdecydujecie się na naprawę wiertarki lub młota, to te rozsypane igiełki mogą być przyczyną kolejnej awarii elektronarzędzia.
Obowiązkowo trzeba takie narzędzi sumiennie rozebrać i umyć, wyskrobując smar ze wszystkich zakamarków uszkodzonego narzędzia. Często jest tak że igiełki trzymają się „na smarze”.
Szkło powiększające pomoże wykryć nam jeszcze jedną „zdradę”.
W wyniku zużycia spowodowanego złym smarowaniem igły (wałeczki) tracą swój kształt. Stają się płaskie. To dyskwalifikuje łożysko.
Kolejną pułapką związaną z tymi łożyskami jest miejsce ich stosowania. Głęboko schowane, zabezpieczone słabo widocznymi śrubami,nie wzbudzają zainteresowania mechanika. Łożyska wałeczkowe jednokierunkowe luźno osadzone na wałkach potrafią „zniknąć” przy rozbiórce narzędzia i gdy mechanik jest niedoświadczony lub nieuważny, to ma olbrzymi problem z uzyskaniem prawidłowej pracy narzędzia.
Rozwiązanie: umycie rozebranego narzędzia. Dokładne obejrzenie wyjętych części. Przestudiowanie rysunku złożeniowego ze szczególnym uwzględnieniem części nazywających się needle bearing, nadellager. I ich wymiana przy pomocy odpowiednich narzędzi.
Schemat okablowania Milwaukee AGV 15-125XE
Często przy naprawach trzeba stosować taktykę „na małpę”. Czasem znaczy to : odpocznij chwilę, zjedz banana. A czasem przełożenie po kolei przewodów instalacji elektrycznej narzędzia.
Czasem mechanik w serwisie musi się zachować jak saper. Najpierw sporządzić schemat okablowania miny tzn. narzędzia.
Z pomocą przychodzi tu współczesna technika. Dziś, praktycznie każdy ma w kieszeni telefon z funkcją foto.
I dopiero po sporządzeniu takiej dokumentacji, ostrożnie i z uczuciem przełożyć przewody do nowego łącznika lub płytki elektro-nic.
Część producentów zamieszcza rysunki instalacji elektrycznych, ale tylko część.
Spółdzielnia samopomoc chłopska zamieszcza niniejszy film, w celu ulżenia nie lekkiej doli elektromechaników:
Serwis De Walt. Zabawa.
Serwis De Walt. Zabawa.
Nie do końca zabawa. Proste sprawdzenie.
I tu palec jest niezbędny.
https://youtube.com/shorts/x0Z9dHGlkIE?feature=share
